plbgcsdanlenetfrdehuitkklvltnororuskessvuk

Dobrzyki (dawniej Weinsdorf)

Lokacji dokonał komtur dzierzgoński nadający sołtysowi Wigandowi 60 wółk. Dokument lokacyjny wystawił Mistrz Krajowy Sack, 30 marca 1304 roku. Sołtys otrzymał 6 wółk wolnych od czynszu wraz z jedną trzecią wpływów z niższego sądownictwa. Pierwsi osadnicy przybyli z Weinsdorf z Turyngii. Młyn działał już w 1327 roku. Kościół zbudowano w 1335 roku (według innych źródeł przed 1320 rokiem). W czasach późniejszych był rozbudowany. Wokół kościoła znajdował się cmentarz przeniesiony w XVIIIw. poza miejscowość. Po reformacji kościół stał się obiektem ewangielickim.

Od XVIIw. w Dobrzykach funkcjonuje szkoła. W okresie międzywojennym miała ona 3 a potem 4 klasy. W czasie wojen napoleońskich w budynku szkoły kwaterował Napoleon. W XIXw. Dobrzyki były nadal wsią królewską. W 1868 roku we wsi wybuchł pożar, który strawił 1/4 zabudowy, wówczas drewnianej. Prawdopodobnie wówczas rozpoczął się proces wymiany zabudowy drwnianej na murowaną. W 1901 roku pastor założył pastorówki i kościoła park.
W 1954 roku Dobrzyki w ramach podziału gmin na gromady stały się siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. W roku 1990 Rada Miejska w Zalewie sprzedała budynek po starej szkole w Matytach i całe pieniądze przezanaczono na rozbudowę szkoły. W Dobrzykach zawiązał się społeczny komitet budowy szkoły. Budowę udało się oddać do użytku w 1996 roku.

  • Dział: Dobrzyki
  • Oceń ten artykuł
    (2 głosów)
  • Czytany: 1667 razy
Czytaj dalej...

Kupin (dawniej Kuppen) Wyróżniony

Po raz pierwszy nazwa Kupin pojawia się dokumencie krzyżackim z 25 maja 1315 r., w którym wielki mistrz zakonu krzyżackiego Karl von Trier nadaje Prusowi Symeko pola dzisiejszych Girgajn i opisuje ich położenie w styczności z ville Kuppen – posiadłość Kupin.

Pierwszy akt nadanie Kupina z 1299 r. zaginął, istnieje jednak jego odnowienie w języku niemieckim z 21 grudnia 1320 r., które brzmi tak:

Dokument lokacyjny dla wsi Kuppen


W Imię Boga Ojca, Amen. My, Luter von Braunschweig, Brat Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, Komtur Dzierzgoński, podajemy do wiadomości wszystkich ludzi, którzy nasz list ujrzą lub będzie im on przeczytany, że odnośnie wsi naszych Kuppen (Kupin) Salvelt (Zalewo) i Halbedorf (Półwieś), założonych przez czcigodnych braci naszych Heinricha Zuckschwerta i Siegharda von Schwarzburga i dotychczas przez nich użytkowanych podejmujemy w radzie Zakonu i w zgodności z wolą owych mężów zmiany w dotychczasowym akcie nadania tych włości. Wymienionym użytkownikom i ich potomkom nadajemy na prawie chełmińskim wieś Kuppen w wieczne posiadanie z 60 łanami (1008 ha) gruntów należnych do wsi. Do tego na nieskończoną chwałę Pana Naszego Chrystusa nadajemy proboszczowi miasta Zalewo 4 łany (67,2 ha) z tych samych dóbr. Z każdego łanu każemy ich posiadaczom raz do roku w dzień Świętego Marcina ( 11 listopada) zanosić wymienionemu proboszczowi korzec owsa.

Oprócz tego nadajemy na prawie chełmińskim Jakubowi i jego potomkom sołectwo w wieczne posiadanie z 6 łanami gruntów(100,8 ha) i nakładamy na nich obowiązek wypełniania zobowiązań wobec proboszcza, jak czynią to inni. Sołtysowi i jego dziedzicom dajemy też trzecią część wszystkiego, co na wspomnianych włościach jako kary sądowe przypadnie, jednak bez myta*, które przy Zakonie naszym zostaje. Zezwalamy sołtysowi i jego spadkobiercom na posiadanie w granicach dóbr Kuppin owczarni z 300 owcami i ani jednej więcej, jednak tylko tak, że nie będzie to powodować szkód w zbożach i pastwiskach naszego majątku. Właściciele łanów będą płacić procenty domowi naszemu w Dzierzgoniu, każdego roku pięćdziesiąt Huben ( ówczesne pieniądze) na święto Matki Boskiej Gromnicznej (2 luty), do tego 2 kury i 3 denary (ówczesne pieniądze) od każdego łanu. Wyłączamy cały majątek i ich posiadaczy z podległości miastu Zalewo, tak że nie są oni więcej zmuszeni do szczególnych powinności wobec nas, inaczej niż inne wsie nasze. Tak jak to było dotychczas pozwalamy posiadaczom dóbr na uprawianie rybołówstwa na jeziorze Ewingi, na prawach jakie daliśmy mieszkańcom miasta Zalewo. Na prawdziwość i potwierdzenie wyżej powiedzianego przykładamy pieczęć naszą, którą zawieszamy na ten list. Świadkami wszystkiego są Brat Merkil von Sparrenberg - nasz komtur domowy, Brat Gunter von Schwarzburg - nasz kompan, Brat Friedrich von Thobenecke, Brat Eberhard - nasz mistrz rybicki, Brat Nikolaus Sperwer - nasz kapelan, Heinrich von Kitelitz, Brat Fridrich von Salza - nasz mistrz piwniczny, Brat Friedrich von Spangenberg - nasz kościelny, Brat Konrad der Schwabe, Brat Gotze – nasz skarbnik, Heinrich - sołtys wsi Heinrichsdorf (Henrykowo) i wielu Braci naszych i innych zacnych ludzi świeckich, których imiona nie zostały tu naniesione. Dokument ten spisany został w domu naszym w Dzierzgoniu, w dniu Świętego Tomasza Apostoła, to jest 21 grudnia 1320 lat po narodzeniu Chrystusa Pana Naszego.

Tłumaczenie: Kazimierz Madela

Nazwa Kuppen odnosiła się prawdopodobnie do rozległego obszaru pruskiego u ujścia rzeczki Młynówki do jeziora Ewingi w Zalewie. Pruskie słowo Cupen wyprowadza się bowiem od pruskiego bądź litewskiego słowa „kupt“, - być zbieżnym, zlewanie się, płynąć razem. Kupin był niemiecką wsią czynszową i jest pewną niezwykłością, że posiadał nazwę pruską, która zachowała się zresztą do dziś. Pozostałe 33 wsie niemieckie założone wtedy przez Krzyżaków w komturii dzierzgońskiej miały nazwy wyłącznie niemieckie, natomiast 43 wioski pruskie nazwy pruskie.
W książce pt. „Krótka historia kościołów w Prusach Królewskich“ z 1796 r. istnieje interesujący zapis: „Kupin musiał być filią Zalewa, bo w 10 marca 1539 r. rozkazano burmistrzowi Zalewa zburzenia do fundamentów kaplicy stojącej w tej wsi, gdyż mieszkańcy Kupina uprawiali w niej bałwochwalstwo”. Pojęcia filia i bałwochwalstwo autor wyjaśnia następująco. W Prusach na początku XVI w. było więcej kościołów aniżeli duchownych, dlatego w niektórych zubożałych parafiach, niezdolnych do utrzymania własnego proboszcza, kościoły nazywano filialnym, gdzie nabożeństwa odprawiał duchowny dochodzący z innej parafii. Jeżeli chodzi o bałwochwalstwo, to wydaje sie prawdopodobne, że w kaplicy w Kupinie miała, jak zwykle w przypadku obiektów katolickich, jakiegoś świętego za patrona. Stało się to powodem jej zburzenia, ponieważ oddawanie hołdu świętym było w protestantyzmie - na tych terenach od 1525 r. do 1945 r. - zakazane. 

mytoopłata za przewożone towary w specjalnie do tego celu ustawionych na szlakach komorach celnych. 

Kazimierz Madela / Jerzwałd

  • Dział: Historia
  • Oceń ten artykuł
    (2 głosów)
  • Czytany: 2336 razy
Czytaj dalej...

Trochę historii o kościele Wyróżniony

Kościół katolicki w Dobrzykach

zawsze cieszył się zainteresowaniem badaczy; zapewne ze względu na interesującą elewację wschodnią, którą po raz pierwszy opisał w 1893 roku A. Boetticher i określił jej powstanie na czas przed 1320 rokiem.

Pięćdziesiąt lat później datowanie to powtórzył B. Schmid. Dokładniejsza analiza obiektu znalazła się w katalogu zabytków serii DEHIO-HANDBUCH wydanej w 1952 i 1993 roku.

Czas budowy presbiterium określono na lata 1320/30 chór, a budowę nawy na okres 1360-80. Na podstawie przekazów źródłowych ustalono, że kościół restaurowano w latach 1776 i 1864.

Czas drewnianej konstrukcji wieży określono na 1796 rok. Organy powstały w 1776 roku i są dziełem Obucha z Morąga - rozbudowane w 1910 roku podczas prowadzonego wówczas remontu kościoła.

Kompendium wiedzy o kościele, z początku naszego stulecia stanowi karta ewidencyjna zabytków architektury i budownictwa opracowana przez D. Chodakowskiego w 2002 roku.

W niej zamieszczono plan sytuacyjny obiektu, szkic rzutu przyziemia, opis obiektu i datowanie kościoła na lata 1320-1330. Kościół w Dobrzykach został także uwzględniony ostatnio w katalogu dotyczącym średniowiecznej architektury na terenie dawnych Prus.

Autorem pracy wydanej w 2007 roku jest Ch. Hermann, który datuje powstanie obiektu na lata 1320/40 opisuje wymiary cegieł oraz przedstawia cechy technologiczne budowli.

Kościół wybudowano zatem z całą pewnością pomiędzy rokiem 1320 a 1340 - jednak dyskusja na temat dokładnego datowania powstania obiektu, jest wśród historyków wciąż otwarta.

Data erygowania parafii także nie jest znana. Wiemy jednak z pewnością, że w wyniku reformacji kościół stał się protestancki. Od XVI wieku odbywały się tu nabożeństwa w języku polskim; dla licznie mieszkających w okolicy Polaków, którzy z różnych stron okolicy chętnie i licznie na nie przybywali. W XVII i XVIII wieku kościół w Dobrzykach stał się filią parafii w Zalewie i obsługiwali go polscy diakoni.

Jeszcze w 1890 roku teren parafii zamieszkiwało około 100 osób władających językiem polskim. W 1818 roku; parafię w Dobrzykach tworzyło 1626 osób oraz wsie: Bukowiec, Czaplak, Jerzwałd, Jezierce, Kiemiany, Kiemiańskie Nowiny, Likszany, Matyty, leśniczówka Najka, Polajny, Rucewo, Rudnia, Siemiany i Stare Swale (obecnie prawdopodobnie jest to leśniczówka Szwalewo nad jeziorem Urowiec).

Przed 1945 rokiem Parafia Ewangelicka Dobrzyki, obejmowała następujące wsie i przysiółki: 1. Dobrzyki (732 mieszkańców w 172 domach), Koziny, 2. Jerzwałd (1026 mieszkańców w 300 domach),

Bukownica, Likszany, Rucewo, 3. Siemiany (658 mieszkańców w 199 domach), 4. Kiemiany (138 mieszkańców w 29 domach ), Hak, Nowiny hakowskie, Nowiny Kiemiańskie, 5. Polajny (142 mieszkańców w 26 domach), 6. Matyty (176 mieszkańców w 43 domach). Po 1945 roku wieś Dobrzyki znalazła się w obrębie Państwa Polskiego i kościół odzyskali katolicy. Z czasem została doceniona architektura kościoła oraz jego wiek, co skutkowało faktem iż w 1968 roku został wpisany do rejestru zabytków pod nr A-1053 wraz z otaczającym go terenem (w obrębie dzisiejszych murów kościelnych) - niegdyś cmentarzem grzebalnym.

Zaś 4 lata później w dniu 8 sierpnia 1972 roku w Olsztynie, dekretem nr 2583/72, ówczesny Biskup Warmiński Józef DRZAZGA; reerygował Rzymskokatolicką Parafię św. Piotra i Pawła w Dobrzykach i ustanowił ją samodzielną jednostką administracyjną Kościoła, mianując jednocześnie przy niej PROBOSZCZA – ze wszystkimi prawami, obowiązkami i przywilejami wynikającymi z tego tytułu.

Od tamtego czasu parafia miała trzech proboszczów

– do dnia dzisiejszego: 1972 - 1981

- ks. Stefan Kulka 1981- 2008

 - ks. kanonik Bolesław Ejdys 2008 

- ks. Mariusz Pawlikowski

Dekret wszedł w życie z dniem 1 września 1972 roku i od tej pory rozpoczyna się historia najnowsza, czyli współczesne dzieje Rzymskokatolickiej Parafii św. Piotra i Pawła w Dobrzykach, których historię dla potomnych piszemy każdym dniem, słowem i uczynkiem…

  • Dział: Kościół
  • Oceń ten artykuł
    (2 głosów)
  • Czytany: 2666 razy
Czytaj dalej...

Przebudowa Mostu w Dobrzykach (2009)

 

 

W dniu 23 stycznia 2009r. na terenie gminy odbyło się uroczyste otwarcie nowo pobudowanego mostu w Dobrzykach połączone ze Spotkaniem Noworocznym. Organizatorami uroczystości byli Starosta Powiatu Iławskiego Pan Maciej Rygielski oraz Burmistrz Zalewa Pan Bogdan Hardybała. Wśród zaproszonych gości nie zabrakło Senatora RP Pana Stanisława Gorczycy, Burmistrzów ościennych Gmin, Radnych Powiatu Iławskiego, Radnych Rady Miejskiej w Zalewie, przedstawicieli służb porządkowych, sołtysów i przewodniczących osiedli, przedsiębiorców z terenu Gminy Zalewo, przedstawicieli organizacji pozarządowych, kierowników jednostek organizacyjnych Urzędu. Otwarcie rozpoczęło się od wystąpienia Starosty Powiatu Iławskiego Pan Macieja Rygielskiego. Pan Starosta w swoim wystąpieniu podkreślił wyraźnie, że stary most należało rozebrać ze względu na fatalny stan techniczny i zagrożenia jakie z tym się wiązały. Zaznaczył też, że inicjatorami zabiegającymi o remont mostu był m.in. Burmistrz Zalewa Pan Bogdan Hardybała, Dyrektor Wydziału Budownictwa, Architektury i Inwestycji Pan Benedykt Dudka. Po uroczystym przecięciu wstęgi, goście udali się do Miejsko- Gminnego Centrum Kultury w Zalewie, gdzie nastąpiła druga część uroczystości. Burmistrz Zalewa Pan Bogdan Hardybała przywitał przybyłych gości, podsumował miniony rok i przedstawił zamierzenia na najbliższy okres. Następnie głos zabrali Senator RP Pan Stanisław Gorczyca oraz Burmistrz Morąga Pan Tadeusz Sobierajski. Spotkanie umilił występ wokalistki z M-GCK w Zalewie.

Generalna przebudowa na Kanale Dobrzyckim miała na celu zwiększenie jego nośności z 5 do 40 ton. Inwestorem był Powiatowy Zarząd Dróg w Iławie, generalnym wykonawcą Skanska S.A. Most znajduje się w ciągu drogi powiatowej Nr 1307N Susz – Jerzwałd – – Zalewo na Kanale Dobrzyckim w miejscowości Dobrzyki. Most został wybudowany w roku 1910 i znajduje się pod ścisłą ochroną konserwatorską. Ciekawostką są otwory w przyczółkach, które miały służyć ewentualnemu rozmieszczeniu min i zburzeniu mostu. Roboty rozbiórkowe polegały m.in. na: rozebraniu istniejącej nawierzchni na całkowitej długości mostu oraz po 5 m z każdej strony przyczółków; rozebraniu płyt gzymsowych nad łukiem pomiędzy przyczółkami oraz na przyczółkach; rozebraniu ścianek zamykających nasyp z ciosów kamiennych nad łukiem (kamień wykorzystano podczas odbudowy mostu). Przebudowa obiektu obejmowała m.in.: wykonanie żelbetowych ław podporowych w niszach podporowych przyczółków; wykonanie zewnętrznego sklepienia z cegły pełnej klasy 25 na zaprawie cementowo-wapiennej, wykonanie zasadniczego łuku żelbetowego o grubości 40 cm na zewnętrznym sklepieniu ceglanym, a także wykonanie łuku z rozbiórkowych ciosów kamiennych. Budowa obiektu została zakończona w grudniu 2008 roku.

Zastosowane rozwiązania techniki budowlanej

 


Do podparcia deskowania łuku wykorzystane zostały wieże T-60, które za pomocą rygli DSD 12/20 ustawiono na profilach IPE 450 o długości 12 m. Wieże dodatkowo stężono rurami o średnicy 48 mm. Do formowania krzywizny łuku zastosowano standardowe dźwigarki drewniane HT 20 i sklejkę o grubości 18 mm. Na budowę przygotowane zostały elementy indywidualne – drewniane kliny umieszczone między rusztem dolnym i górnym oraz rusztem dolnym i głowicami wież T-60.

  • Dział: Dobrzyki
  • Oceń ten artykuł
    (3 głosów)
  • Czytany: 1615 razy
Czytaj dalej...

Koncert kolęd w kościele w Dobrzykach (2009) Wyróżniony


Koncert kolęd w Dobrzykach zorganizowała Renata Grążąwska- Kierownik Gminnej Biblioteki Publicznej w Starym Dzierzgoniu. Dnia 18 stycznia 2009 r. kościół parafialny w Dobrzykach, gm. Zalewo, wypełnił się wiernymi. Śpiewaliśmy kolędy podczas mszy św. celebrowanej przez miejscowego proboszcza ks. Mariusza Pawlikowskiego oraz daliśmy 40 minutowy koncert po jej zakończeniu. Ksiądz proboszcz, na początku mszy św., przywitał naszych wykonawców, nazywając nas przyjaciółmi i zrezygnował z kazania na rzecz koncertu kolęd. Tym razem wystąpiliśmy w składzie: Max Cover, Ala Dubień oraz zespoły wokalne "Amo" i "Refren". Oprócz popularnych kolęd śpiewaliśmy piosenki bożonarodzeniowe. Pomimo przenikliwego chłodu panującego w świątyni, zgromadzeni wierni nie opuścili kościoła zaraz po mszy, lecz wysłuchali naszego występu do końca. Byliśmy tym faktem nieco zdziwieni i zarazem czuliśmy wdzięczność dla mieszkańców Dobrzyk i Jerzwałdu.

Koncert kolęd w Dobrzykach zorganizowała Renata Grążąwska - Kierownik Gminnej Biblioteki Publicznej. Dnia 18 stycznia 2009 r. kościół parafialny w Dobrzykach, gm. Zalewo, wypełnił się wiernymi. Śpiewaliśmy kolędy podczas mszy św. celebrowanej przez miejscowego proboszcza ks. Mariusza Pawlikowskiego oraz daliśmy 40 minutowy koncert po jej zakończeniu.
Ksiądz proboszcz, na początku mszy św., przywitał naszych wykonawców, nazywając nas przyjaciółmi i zrezygnował z kazania na rzecz koncertu kolęd.

Tym razem wystąpiliśmy w składzie: Max Cover, Ala Dubień oraz zespoły wokalne "Amo" i "Refren". Oprócz popularnych kolęd śpiewaliśmy piosenki bożonarodzeniowe.

Pomimo przenikliwego chłodu panującego w świątyni, zgromadzeni wierni nie opuścili kościoła zaraz po mszy, lecz wysłuchali naszego występu do końca.

Byliśmy tym faktem nieco zdziwieni i zarazem czuliśmy wdzięczność dla mieszkańców Dobrzyk i Jerzwałdu. Przypomnijmy, że podczas wcześniejszego koncertu w naszym, starodzierzgońskim kościele, kończyliśmy śpiewając do pustych ławek.

Niestety w składzie "Refrenu" tym razem zabrakło Justyny Przybyszewskiej, która "wkuwa" przed sesją egzaminacyjną na uczelni. Trzymamy kciuki za Twoją pierwszą sesję Justynko.

Po występie zostaliśmy zaproszeni na ciasto i gorącą herbatkę przez kościelnego Mariana Zaniewskiego i jego małżonkę Marię. Pyszne ciasto ponoć upiekł zięć pana kościelnego. Był to chyba ostatni, w tym sezonie, koncert podczas którego śpiewealiśmy kolędy.

Koncert kolęd w Dobrzykach zorganizowała Renata Grążąwska - Kierownik Gminnej Biblioteki Publicznej. Dnia 18 stycznia 2009 r. kościół parafialny w Dobrzykach, gm. Zalewo, wypełnił się wiernymi. Śpiewaliśmy kolędy podczas mszy św. celebrowanej przez miejscowego proboszcza ks. Mariusza Pawlikowskiego oraz daliśmy 40 minutowy koncert po jej zakończeniu.

 

  • Dział: Dobrzyki
  • Oceń ten artykuł
    (3 głosów)
  • Czytany: 2857 razy
Czytaj dalej...

Szkoła rok szkolny 1960/61

Nauczyciele od lewej:.

Bronisława Dziurdzia , Stanisław Parzęcki , Justyna Lewczyk , Jan Nidzgorski

Uczniowie od lewej:.

Krystyna Słomiana , (na dole w rzędzie z nauczycielami po lewo) Zofia Walska , Tadeusz Nidzgorski , Józef Dobies , Roman Zalewski ,(Jerzwałd) Mirosława Kobus , Halina Śledzik (na dole w rzędzie z nauczycielami po prawo)

Czytaj dalej...

Rozbudowa Szkoły w Dobrzykach 1991

 

Zdecydowano o rozbudowie szkoły tzn. - budowie sali gimnastycznej z zapleczem socjalnym, izbami lekcyjnymi i łącznikiem nowego obiektu ze starym budynkiem szkolnym. Już wiosną 1991 r. ruszyły prace budowlane, a cały nadzór nad powstającą inwestycją objęła dyr. szkoły Grażyna Tuszewicka, którą wspierał Społeczny Komitet Rozbudowy Szkoły w Dobrzykach z jego najaktywniejszymi członkami Stanisławem Bulskim, Jackiem Dobrowolskim i Franciszkiem Kowalewskim.
1 kwietnia 1996 r. dyrektorem szkoły został Jacek Dobrowolski, którego priorytetowym zadaniem było dokończenie rozbudowy szkoły.
W dniu 21 kwietnia 1997 r. uroczyście oddano do użytku nową salę gimnastyczną z zapleczem socjalnym oraz dodatkowymi 6 izbami lekcyjnymi.
W latach następnych szkoła została wyposażona w niezbędny sprzęt i pomoce naukowe, rozbudowano i doposażono zaplecze kuchenne wraz ze stołówką, wydzielono pomieszczenia na bibliotekę z czytelnię stanowiącą Szkolne Centrum Informacji Medialnej oraz utworzono nowoczesna pracownię internetową.
Od 1 września 2008 r. szkoła funkcjonuje, jako zespół szkół z 6-klasową szkołą podstawową i gimnazjum.
Zespół Szkół w Dobrzykach jest nowoczesną, bardzo dobrze wyposażoną placówką oświatową przodującą w gminie Zalewo pod względem osiąganych wyników. Zapewnia uczniom doskonałe warunki nauki, właściwą opiekę wychowawczą i opiekuńczą, posiada bardzo dobrze wykształconą i przygotowaną do pracy z dziećmi i młodzieżą kadrę pedagogiczną.

  • Dział: Wiadomości
  • Czytany: 2229 razy
Czytaj dalej...

Pałac w Pozortach

Strona Internetowa Pozorty

 We wsi znajduje sie dwór o charakterze willowym, położony nad jeziorem Pozorty. W Pozortach był niewielki majątek ziemski należący do tzw. klucza w Małdytach (do połowy XIX w.). W 1845 r. majątek z dworem zakupiony został przez Carla Schäfera, przybyłego z Saksonii, pozostawał we własności rodziny do 1945 r. Pierwszy dwór został zniszczony w pożarze w 1913 r., nowy wybudowano w 1924 r. Z dawnego założenia zachował się dwór, duży park graniczący z jeziorem (z częściowo wyciętym starodrzewem) oraz pozostałości zabudowań gospodarczych. Przy drodze do majątku znajduje się dawny cmentarz rodziny Schäfer oraz pracowników majątku. 
Budynek dworu utytułowany jest na wysokim wzgórzu z widokiem na jezioro, dwukondygnacyjny, założony na planie kwadratu, z dachem czterospadowym. Wejście ze schodami z betonowymi kulami u podnóża. Z drugiej strony (od jeziora) usytuowana jest murowana weranda i taras. W elewacji bocznej wieloboczny wykusz. Zachował się oryginalny układ wnętrz z boazeriami, elementy stałego wyposażenia oraz resztkami pierwotnych dekoracji malarskich. 
Żródło: Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, 2001. Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich. Dobra utracone czy ocalone? (wydanie III poszerzone i uzupełnione). Wyd. Studio Arta, Olsztyn. 

post by Paulus 

Forum Mairenburg

  • Dział: Okolice
  • Czytany: 2242 razy
Czytaj dalej...

Rucewo (dawniej Rotzung) Wyróżniony

Historia

Dwór z końca XIX w.
Przed przybyciem Krzyżaków tereny obecnego Rucewa należały do szczepu pruskiego Geriów. W czasach krzyżackich ziemie te nadawane były Prusom, w zamian za daniny i wystawienie uzbrojonego rycerza, który musiał stanąć na wezwanie zakonu. Pierwszymi ich właścicielami był Skypelon, następnie Lutyne i jego brat Warpune. Na pocz. XVIII w ziemie te wyludniły się całkowicie na skutek zarazy w 1709 r. Później zaczęli się tu pojawiać polscy osadnicy. Wieś wzmiankowana w dokumentach z roku 1712, jako wieś szkatułowa na trzech włókach. W roku 1782 we wsi odnotowano cztery domy, natomiast w 1858 w 6 gospodarstwach domowych było 55 mieszkańców. Dwór i majątek należały prawdopodobnie do znanej w Rucewie rodziny Gotowców. W latach 1937-39 było tu 56 mieszkańców. W latach 1945-46 wieś nazywała się Rozciąg. Po wojnie w domu (który spłonął w latach 80-tych) nieopodal dworu, mieszkał znany aktor Zenon Nocoń.

Opis

Dwór o zwartej bryle, parterowy z mieszkalnym poddaszem, kryty mansardowym, czterospadowym dachem. Budynek posiada cztery wystawki, zarówno w elewacjach jak i w szczytach.
Park

Park z końca XIX w. o pow. około 1,5 ha. Założony prawdopodobnie razem z powstaniem dworu. Leży na zróżnicowanym terenie Parku Krajobrazowego Pojezierza Iławskiego. Park zaniedbany na skutek niekontrolowanego wyrębu, oraz rozrostu samosiewów krzewów i drzew liściastych.

 

autor: Marek Kujawa

  • Dział: Historia
  • Oceń ten artykuł
    (7 głosów)
  • Czytany: 2308 razy
Czytaj dalej...
Subskrybuj to źródło RSS